Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του SIPRI υπολογίζεται πως το σύνολο των στρατιωτικών δαπανών το 2010 στην Ευρώπη ήταν 382 δις. δολάρια (268 δις δολάρια στη Δυτική Ευρώπη, 65,5 δις στην Ανατολική Ευρώπη, 48,3 δις στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη).
Παρά μια μικρή μείωση, οι στρατιωτικές δαπάνες στην Ευρώπη παραμένουν 11,9% υψηλότερες από ότι το 2001.
Εννοείται ότι η Ελλάδα έχει σημαντικά υψηλή θέση στις δαπάνες των εξοπλισμών. Δείτε το πίνακα με τις ελληνικές αμυντικές δαπάνες, στον οποίο αναφέρονται τα ποσά σε ευρώ, σε δολάρια,αλλά και σε ποσοστό του ΑΕΠ.
Τα στοιχεία αφορούν στη περίοδο από το 1988 ,μέχρι και το 2010. Η χρονιά με το χαμηλότερο ποσοστό του ΑΕΠ για εξοπλισμούς,ήταν το 2003, με 2,6% και η χρονιά με το υψηλότερο το 1988 ,όταν οι εξοπλιστικές δαπάνες έφθασαν το 4,2 %
Η αναλυτική παρουσίαση των στοιχείων για τις στρατιωτικές δαπάνες δεν γίνεται τυχαία σήμερα. Είναι η Παγκόσμια ημέρα κατά των στρατιωτικών δαπανών και η παρουσίαση θα έχει «ελληνικό» ενδιαφέρον ,αφού θα την κάνει ο οικολόγος Μιχάλης Τρεμόπουλος.
Ερώτηση όμως κατέθεσε στο Ευρωκοινοβούλιο ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Χουντής και η ευρωβουλευτής του Die Linke, Sabine Lasing
.
ΤΟ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ» ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Παρόλα αυτά η απόλυτη «δαιμονοποίηση» των εξοπλισμών μάλλον οδηγεί σε τελείως λάθος συμπεράσματα. Έχουμε ξαναγράψει ότι από το 1996,οταν ο κ.Σημίτης εξήγγειλε από το Πεντάγωνο το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα μέχρι και σήμερα έχουμε δαπανήσει 14 δις! Το ποσό είναι τεράστιο αλλά αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά μας.
Το «ελληνικό» πρόβλημα δεν είναι μόνο πόσα πληρώνουμε,αλλά και τι αγοράζουμε. Κυρίως αν χρειαζόμαστε αυτά που αγοράζουμε πληρωνοντάς το «χρυσά». Η λογική λέει ότι με 14 δις η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι μία από τις πιο ισχυρές στρατιωτικά χώρες.
Κι όμως τα κενά που έχουν σήμερα οι ΕΔ στο οπλοστάσιό τους είναι μεγάλα και σημαντικά. Πως γίνεται αυτό;
•Η διπλωματική χρησιμότητα των αγορών οπλικών συστημάτων κυριαρχεί στα κριτήρια επιλογής της χώρας. Τα επιχειρησιακά χαρακτηριστικά και οι ανάγκες των ΕΔ,περνάνε μονίμως σε δεύτερη μοίρα.
•Η απόλυτη ανικανότητα των κυβερνήσεων διαχρονικά να πατήσουν πόδι και να αγοράσουν αυτά που πραγματικά χρειαζόμαστε κι όχι αυτά που θέλουν να μας πουλήσουν οι μεγάλες χωρες παραγωγής όπλων.
•Ακόμη και σήμερα ένα παράξενο «κύκλωμα» που αποτελείται από ένα «κοπάδι ειδικών» που περιλαμβάνει δήθεν γνώστες, προτείνουν στα σοβαρά -και χωρίς να ντρέπονται- οπλικά συστήματα που εξώφθαλμα η χώρα δεν χρειάζεται.
Η σημερινή κυβέρνηση εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το χώρο των εξοπλισμών με …θεωρίες και φιλοσοφίες,επιτρέποντας μ΄ αυτό το τρόπο στους κάθε είδους «σαλταδόρους» να κάνουν …»λόμπινγκ» ακόμη και για τα πιο απίθανα οπλικά συστήματα,δημιουργώντας ταυτόχρονα εμπόδια σε όποια σοβαρή πρόταση ή προσπάθεια γίνεται σ΄ αυτό το χώρο. Γιατί η Ελλάδα όπως και κάθε χώρα στο κόσμο χρειάζεται και να εξοπλιστεί.
Οι διαβεβαιώσεις του κ.Βενιζέλου ότι θα «πατάξει τέτοια φαινόμενα» έμειναν ευχές κι ελπίδες φρούδες. Κι αν η οικονομική κατάσταση της χώρας δεν ήταν τραγική είναι βέβαιο ότι οι «σαλτιμπάγκοι» των εξοπλισμών θα είχαν δημιουργήσει πολλά μικρά ή μεγάλα προβλήματα στη κυβέρνηση.