Του Δημήτρη Καιρίδη
Ο όρος κωλοτούμπα έγινε διεθνώς γνωστός για να περιγράψει τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και τη ριζική αλλαγή πολιτικής της ελληνικής κυβέρνησης το 2015. Όμως η κωλοτούμπα δεν θα πρέπει να εννοείται ως αποκλειστικά ένα χαρακτηριστικό της ελληνικής πολιτικής ζωής. Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στην Ιταλία αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Για την ακρίβεια, η κωλοτούμπα είναι το χαρακτηριστικό κάθε λαϊκισμού όταν γίνεται ή θέλει να γίνει εξουσία. Οι μεγαλόστομες υποσχέσεις δίνουν τη θέση τους στην προσαρμογή στη σκληρή πραγματικότητα, δηλαδή οδηγούν στην κωλοτούμπα.
Το Κίνημα των 5 Αστέρων πρώτευσε στις πρόσφατες ιταλικές εκλογές υποσχόμενο ότι δεν θα συνεργαστεί με τα διεφθαρμένα κόμματα του χθες. Ήδη το κάνει και χάρη στις ψήφους του εξελέγη ως πρόεδρος στην ιταλική Γερουσία η Ελισαμπέτα Κασελάτι, πιστή σύμμαχος του Μπερλουσκόνι. Σημειωτέον ότι το Κίνημα ιδρύθηκε σε αντίθεση με τον Μπερλουσκόνι και τον διεφθαρμένο «μπερλουσκονισμό». Προεκλογικά, ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι δεν έχανε ευκαιρία να κοροϊδεύει τον ηγέτη του Κινήματος, Μπέμπε Γκρίλο, για τα χρήματα που του ζητούσε όταν προσπαθούσε να δουλέψει σε ένα από τα τηλεοπτικά του κανάλια.
Ήδη, το Κίνημα επιχειρεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Βασική προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης θα είναι να βρει έναν αξιόπιστο υπουργό οικονομικών, μακριά από τις προεκλογικές υποσχέσεις για υπέρμετρες αυξήσεις δαπανών και μειώσεις φόρων, προκειμένου να διαβεβαιωθούν οι αγορές για το αξιόχρεο της Ιταλίας. Με ένα δημόσιο χρέος που ξεπερνά τα 2 τρισεκατομμύρια, η Ιταλία χρειάζεται 400-500 δισεκατομμύρια τον χρόνο από τις αγορές για να το ανακυκλώνει. Καλή η φάρσα αλλά πιο καλή η κωλοτούμπα…