*Του Δημήτρη Καιρίδη
Καθώς η διαπραγμάτευση με τα Σκόπια φαίνεται να οδηγείται σε αδιέξοδο, παρά τις αρχικές προσδοκίες, χρήσιμο είναι να καταλάβουμε τι πήγε λάθος. Το λάθος είναι εξόφθαλμο και γι’ αυτό το αποτέλεσμα αναμενόμενο. Δεν διαπραγματεύεσαι για ένα μείζον εθνικό θέμα, το οποίο αγγίζει τις ευαισθησίες των περισσότερων Ελλήνων, αν δεν έχεις εξασφαλίσει την κυβερνητική συνοχή αλλά και μια στοιχειώδη συνεννόηση με την αντιπολίτευση. Δεν διαπραγματεύεσαι μέσω συνεντεύξεων και τηλεοράσεων. Και, βέβαια, δεν διαπραγματεύεσαι δημοσίως με θόρυβο (για να δημιουργείς εντυπώσεις) και σε μάκρος (νομίζοντας ότι δημιουργείς πρόβλημα στην αντιπολίτευση), αφήνοντας στο μεταξύ απεριόριστα περιθώρια σε κάθε δημαγωγό να λαϊκίσει.
Οι προτάσεις λύσης στο ονοματολογικό είναι γνωστές και δεδομένες. Το κύριο ζήτημα είναι το συνοδευτικό πακέτο, δηλαδή το εύρος της εφαρμογής της λύσης, ο επιθετικός προσδιορισμός για τη γλώσσα, την εθνότητα και τα προϊόντα (για να μην ξεχνάμε και την εμπορική διάσταση του προβλήματος) της γείτονος και ο αποκλεισμός του σφετερισμού της ιστορίας και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Τέλος, η αλλαγή του συντάγματος είναι μέρος της διαδικασίας εφαρμογής της λύσης (για το όνομα και το συνοδευτικό πακέτο). Εάν υπάρξει συμφωνία για λύση, η διαδικασία της εφαρμογής της είναι σχετικά πιο εύκολο να βρεθεί.
Η κυβέρνηση όφειλε να επικεντρωθεί μεθοδικά και διακριτικά στο δεύτερο, το συνοδευτικό πακέτο, που είναι το κύριο πρόβλημα, και, στη συνέχεια, να ζητήσει τη στήριξη της αντιπολίτευσης για τη λύση ενός εθνικού θέματος. Αντ’ αυτού δημιούργησε τις συνθήκες για την υπερ-εθνικιστική αντίδραση μέρους της κοινής γνώμης και την αναδίπλωση της αντιπολίτευσης. Έτσι, υπονομευμένη πριν καν ξεκινήσει, η διαπραγμάτευση οδηγείται στο προδιαγεγραμμένο άδοξο τέλος της.