Του Δημήτρη Καιρίδη
Η Τουρκία αντιδρά στην εφαρμογή του νέου δικαίου της θάλασσας που ξεκάθαρα ευνοεί την Ελλάδα, αφού αυτή, μέσω των πολυάριθμων νησιών της, μπορεί να ελέγχει μια τεράστια θαλάσσια έκταση, υπερτετραπλάσια του εδάφους της. Η επιτάχυνση των ερευνών για υδρογονάνθρακες και οι θετικές προοπτικές για την εξεύρεση αξιοποιήσιμων κοιτασμάτων εντός της ελληνικής και της κυπριακής ΑΟΖ, επιτείνουν τον εκνευρισμό της Τουρκίας και την εμμονή της στην παλιά της θέση για συνεκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου. Η Τουρκία θα επιμείνει γιατί πιστεύει ότι η γεωγραφία και το δίκαιο την αδικούν, με ακραίο παράδειγμα το Καστελόριζο των 492 κατοίκων που «εμποδίζει» την έξοδο της Τουρκίας των 82 εκατομμυρίων στη Μεσόγειο.
Η συνεκμετάλλευση προϋποθέτει διμερή διαπραγμάτευση και αποδοχή από την Ελλάδα κάποιων από τις τουρκικές αξιώσεις. Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να προσέλθει σε μια τέτοια διαπραγμάτευση εν ψυχρώ. Μόνος τρόπος είναι ένα θερμό επεισόδιο, το οποίο θα οδηγήσει σε εμπλοκή με επακόλουθο τη διαπραγμάτευση για την απεμπλοκή και την ευρύτερη διευθέτηση του ζητήματος. Το θερμόμετρο έχει ήδη ανέβει και το έδαφος προετοιμαστεί.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι την «επόμενη φορά» θα αντιδράσει. Οι βραχονησίδες πέριξ του Καστελόριζου είναι ο ιδανικός στόχος για την Άγκυρα προκειμένου να θέσει τις διεκδικήσεις της.