Του Δημήτρη Καιρίδη
Η, μέχρι προχθές, αντιπολίτευση των Δημοκρατικών κατάφερε να κερδίσει την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων, στις εκλογές της περασμένης Τρίτης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέχρι πρόσφατα, οι ΗΠΑ ήταν πολιτικά χωρισμένες 50-50 μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων. Τώρα, η διαφορά είναι 55-45 υπέρ των Δημοκρατικών.
Στις εκλογές για τη Γερουσία, οι Δημοκρατικοί απέσπασαν 42 εκατομμύρια ψήφους ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι μόλις 32. Με 10 εκατομμύρια ψήφους λιγότερους, οι Ρεπουμπλικάνοι κατάφεραν να διευρύνουν την πλειοψηφία τους στη Γερουσία χάρη στην καλύτερη διασπορά των ψήφων τους. Οι Δημοκρατικοί είναι υπερ-συγκεντρωμένοι στις πόλεις και τις ακτές. Το εκλογικό και πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ δίνει ένα τεράστιο πλεονέκτημα σε όποιον έχει με το μέρος του την αγροτική ενδοχώρα κι αυτό, σήμερα, λειτουργεί συντριπτικά υπέρ των Ρεπουμπλικάνων.
Παρά το πλεονέκτημα αυτό, οι Ρεπουμπλικάνοι είναι το κόμμα της μειοψηφίας. Και θα συνεχίσουν να συρρικνώνονται εξαιτίας της δημογραφικής αλλαγής. Το ποσοστό της λευκής ψήφου διαρκώς μειώνεται. Η απήχηση των Ρεπουμπλικάνων στις ανερχόμενες μειονότητες, όπως οι Λατίνοι, είναι μικρή. Στο κομμάτι του εκλογικού σώματος που αυξάνει σε κάθε εκλογικό κύκλο, στους νέους και στους πιο μορφωμένους, οι Δημοκρατικοί έχουν μεγάλο προβάδισμα. Και, εξαιτίας του Ντόναλντ Τραμπ, οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν τεράστιο πρόβλημα με τις γυναίκες που είναι το μισό εκλογικό σώμα.
Παρόλα αυτά, στην πολιτική τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει αποδειχθεί πολιτικά ευφυής και παραμένει επικίνδυνος. Η τυχόν επανεκλογή του το 2020 κινδυνεύει να προκαλέσει μόνιμη ζημιά στη θέση και τον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών ως κοιτίδας των φιλελεύθερων αξιών διεθνώς. Και η επανεκλογή του δεν είναι τόσο απίθανη όσο αρκετοί στην Ανατολική ακτή των ΗΠΑ και στην Ευρώπη θα ήθελαν να πιστεύουν. Η αμερικανική οικονομία πάει περίφημα, πολλές ξένες χώρες συμμορφώνονται προκειμένου να μην τα βάλουν με τον «έξαλλο» ένοικο του Λευκού Οίκου και ο ίδιος δεν έχει εσωκομματικό αντίπαλο, αφού το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχει υποταχθεί πλήρως στον «τραμπισμό».
Οι Δημοκρατικοί θα πρέπει επιτέλους να παίξουν έξυπνα τα χαρτιά τους. Να μην παρασυρθούν από τον θυμό τους σε μια τυφλή σύγκρουση με τον μεγάλο λαϊκιστή, η οποία μόνο καλό θα του κάνει. Αλλά να επιμείνουν στα πραγματικά (και όχι στα φανταστικά) προβλήματα, στις ανάγκες και τα συμφέροντα του μέσου πολίτη. Συμφέροντα που ο Τραμπ, όπως κάθε λαϊκιστής, υπερασπίζεται ρητορικά αλλά στην πραγματικότητα υπονομεύει. Διευρύνοντας την εμπιστοσύνη των πολιτών σε ένα φιλο-λαϊκό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, οι Δημοκρατικοί έχουν τη δυνατότητα να νικήσουν τον «τραμπισμό» και να στείλουν μήνυμα ελπίδας και στις πολλαπλώς δοκιμαζόμενες φιλελεύθερες δυνάμεις της Ευρώπης.