Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Είναι προφανές ότι ο υπουργός Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης,δίνει μεγάλη σημασία στο προσωπικό του προφίλ και ενδιαφέρεται πάρα πολύ για το πολιτικό του μέλλον,το οποίο δεν γνωρίζουμε πως το ονειρεύεται και δεν είναι και θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει κιόλας. Αυτά είναι θεμιτά.
Αυτός προφανώς είναι και ο λόγος που ο κ.Μπεγλίτης είναι μακράν ο υπουργός με τις περισσότερες ραδιοφωνικές ,τηλεοπτικές εμφανίσεις και αν δεν κάνουμε λάθος πρέπει να προηγείται σταθερά και στις συνεντεύξεις σε εφημερίδες ,με ιδιαίτερη αδυναμία στις Κυριακάτικες. Κι αυτό δεν είναι μεμπτό αφου κατορθώνει και βρίσκει χρόνο.
Ο κ.Μπεγλίτης είναι και υπουργός Άμυνας.Και δυστυχώς του έλαχε αυτό σε μια πάρα πολύ δύσκολη περίοδο. Και δεν εννοούμε μόνο τα οικονομικά,στα οποία ο κ.Μπεγλίτης έχει βάλει τη σφραγίδα του έτσι κι αλλιώς.Αναφερόμαστε στα δύσκολα που πρέπει να διαχειριστούμε στο πεδίο των ελληνοτουρκικών και όχι μόνο. Η “γειτονιά” μας έχει πολύ φασαρία…
Θα αναφερθούμε σ΄ ένα θέμα που ο κ.Μπεγλίτης αντιμετωπίζει μάλλον αφ΄ υψηλού και πιστέψτε μας δεν πρόκειται για θέμα συντεχνιακό,αλλά για ζήτημα που έχει να κάνει -κατά τη γνώμη μας- με την ουσία των χειρισμών κρίσεων σαν κι αυτή που περνάμε αυτές τις ημέρες. Μιλάμε για την ενημέρωση και τελικά την διαχείριση των ΜΜΕ σε περιόδους κρίσης.
Πρόκειται για θέμα ουσίας το οποίο ελάχιστοι από τους υπουργούς Άμυνας οι οποίοι πέρασαν τα τελευταία χρόνια απ΄ αυτή τη κρίσιμη κυβερνητική θέση κατανόησαν. Τα θέματα του υπουργείου Άμυνας είναι έτσι κι αλλιώς ευαίσθητα,πόσο μάλλον όταν έχουν να κάνουν με τον αιώνιο «βραχνά» των ελληνοτουρκικών.Ο κ.Μπεγλίτης θα πρέπει να το ξέρει από τη καριέρα του ως διπλωμάτης.
Σ΄ όλους τους μεγάλους στρατούς της Δύσης η σημασία της ενημέρωσης σε τέτοιου είδους καταστάσεις έχει γίνει όχι απλά κατανοητή αλλά έχουμε φθάσει και στην απαράδεκτη υπερβολή των «ενσωματωμένων» -άρα και πλήρως ελεγχόμενων- δημοσιογράφων που εντάσσονταν σαν «στρατιωτάκια» στις αμερικανικές μονάδες που επιχειρούσαν στο Ιράκ! Το πιο παράδοξο στην Ελλάδα είναι ότι δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε την Αμερική για να διαπιστώσουμε την πραγματικότητα,γιατί πολύ απλά την έχουμε ζήσει με οδυνηρό τρόπο,κι όχι μόνο μία φορά.Να θυμίσουμε στον κ.υπουργό τα Ίμια και το ρόλο που έπαιξαν τότε τα ΜΜΕ; Κάτι θα θυμάται.
Και φθάνουμε στο σήμερα.
Ο υπουργός Άμυνας έκανε ένα πραγματικά σημαντικό ταξίδι στο Ισραήλ. Σημαντικό από πολλές απόψεις. Ούτε πριν,ούτε μετά, μπήκε στο κόπο να ενημερώσει τους συντάκτες του στρατιωτικού ρεπορτάζ .Προσέξτε! Δεν μιλάμε για συνεντεύξεις Τύπου ή κάτι ανάλογο. Μιλάμε για ουσιαστική ενημέρωση, που θα αποτελούσε “εργαλείο” στα χέρια των δημοσιογράφων ώστε και οι ίδιοι να προφυλαχθούν από τα “κέντρα παραπληροφόρησης” στα οποία αναφέρθηκε χθες ο κ.Μπεγλίτης, αλλά κυρίως να μην κάνουν ζημιά σε εθνικά συμφέροντα.
Κι αν ο κ.υπουργός δεν αξιολόγησε ως σημαντικό γεγονός προς ενημέρωση το ταξίδι του στο Ισραήλ -που επαναλαμβάνουμε ήταν- δεν θα μπορεί σίγουρα να ισχυριστεί το ίδιο για το θέμα της Κύπρου και του Καστελόριζου. Χθες όλο το πρωί οργίαζαν οι “πληροφορίες” και τα σενάρια περί …εξόδου του τουρκικού στόλου ,περί …περικύκλωσης του Καστελόριζου,περί…επιστρατεύσεως. Έπρεπε να ερωτηθεί ο κ.Μπεγλίτης μετά από τη συνάντηση με τον Κύπριο ομόλογό του για να καταγγείλει κέντρα παρπληροφόρησης και να ζητήσει από τα ΜΜΕ, υπευθυνότητα και σοβαρότητα.
Το ίδιο όμως πρέπει να ισχύσει και για το ΥΕΘΑ.
Και κάτι ακόμη. Δεν εννοούμε με όλα αυτά ότι πρέπει απαραίτητα ο κ.Μπεγλίτης ή ο εκάτοτε ΥΕΘΑ να συνομιλεί ή να ενημερώνει τους εκπροσώπους των ΜΜΕ. Ο μηχανισμός του κάθε υπουργού πρέπει να το κάνει.Και το πρόβλημα είναι οτι οι τελυταίοι τουλάχιστον ΥΕΘΑ δεν ήθελαν να εχουν μηχανισμό για να συνομιλούν οι ίδιοι με τους δημοσιογράφους,όχι όμως για να ενημερώσουν αλλά για να κάνουν …δημόσιες σχέσεις και “χαζοδιαρροές”. Μετά από 25 χρόνια σ΄ αυτή τη δουλειά μπορώ να σας βεβαιώσω ότι είναι σπάνιο να μάθεις από υπουργό κάτι πραγματικά σοβαρό.
Δεν υπάρχει καμία ελπίδα ο κ.Μπεγλίτης να καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος και τη σημασία του θέματος ενημέρωση στο ΥΕΘΑ. Έχει λάβει τις αποφάσεις του,έχει βγάλει τα συμπεράσματά του κι έχει χαράξει την απολύτως συγκεντρωτική πολιτική του και σ΄ αυτόν τον τομέα. Γράψαμε αυτό το κείμενο,γιατί είμαστε δυστυχώς βέβαιοι ότι θα βρούμε το πρόβλημα μπροστά μας και ίσως σε χειρότερες συνθήκες.Ελπίζουμε όχι με χειρότερες συνέπειες.