Του Αντιστρατήγου ε.α. Σταύρου Κουτρή,
Επίτιμου Διοικητή της 98 ΑΔΤΕ.
Προχθές ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Κορυφαία στιγμή της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και γι’ αυτό ειδικά καθορισμένη. Η Βουλή παύει κάθε άλλη δραστηριότητα και εισέρχεται στην τριήμερη συζήτηση που θα καταλήξει στην παροχή ή μη της εμπιστοσύνης της στην Κυβέρνηση την Παρασκευή. Προσωπικά αντιλαμβάνομαι ότι στοιχειώδες δημοκρατικό ήθος επιβάλλει την εκ μέρους της Κυβέρνησης αναστολή κάθε σπουδαίας διοικητικής πράξης. Την ίδια μέρα ο κ. ΥΕΘΑ ανακοινώνει αντικατάσταση των 4 Αρχηγών των Γενικών Επιτελείων , επιλογή νέων Αρχηγών και στην πράξη αποστρατεία του συνόλου των Αντιστρατήγων του Στρατού Ξηράς. Εκτιμώ ότι η όλη ενέργεια δεν είναι σύλληψη απλά του κ. ΥΕΘΑ, άλλα είχε προηγηθεί συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό. Tην κυβερνητική αυτή ενέργεια στο χρόνο που γίνεται και με τον τρόπο που “ξεδιπλώθηκε” αισθάνθηκα ως ράπισμα, διότι κατά την κρίση μου πάντα, σημαίνει:
Α. Έλλειψη δημοκρατικής αντίληψης.
Β. Έλλειψη γνώσης των ιδιαιτεροτήτων των Ενόπλων Δυνάμεων, οργάνου ιδιαίτερα ευαίσθητου.
Γ. Αδιαφορία για τον ανθρώπινο παράγοντα.
Δ. Παντελή έλλειψη σεβασμού προς τη Στρατιωτική Ηγεσία και κατ’ επέκταση τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Ε. Μήπως και κάτι άλλο; Από τα παραπάνω αξίζει να σταθούμε με αυτοκριτική διάθεση στην έλλειψη σεβασμού, διότι αυτό αφορά το Σώμα των Αξιωματικών.
Ο σεβασμός κερδίζεται δεν χαρίζεται και για να διατηρηθεί θέλει συνεχή προσπάθεια. Ακόμη και σε άξεστους ή εμπαθείς μπορείς τελικά να “επιβάλλεις” το σεβασμό με τον τρόπο σου και τη στάση σου.
Μήπως τελικά εμείς οι αξιωματικοί έχουμε δώσει λαβές για αυτή την έλλειψη σεβασμού εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας; Μήπως κάθε φορά που “νερώνουμε” την επαγγελματική μας αντίληψη και υποστέλλουμε την πλήρη και απόλυτη εφαρμογή των αρχών πάνω στις οποίες στηρίζεται το Στράτευμα για να κάνουμε το χατίρι στους εκάστοτε διερχόμενους πολιτικούς προϊσταμένους συμβάλλουμε σ’ αυτή την έλλειψη σεβασμού. Μήπως κάθε φορά που επιτρέπουμε τη δημιουργία και λειτουργία ομάδων εν ενεργεία ή εν αποστρατεία αξιωματικών με μόνο σκοπό την εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων χάνουμε το σεβασμό των «κομματικών μας προϊσταμένων»; Μήπως κάθε φορά που προσφεύγουμε αντί στην Ιεραρχία μας σε κομματικούς παράγοντες για την εξυπηρέτηση των ατομικών μας συμφερόντων χάνουμε εκτός από την αξιοπρέπειά μας και τον σεβασμό των «πατρόνων» μας;
Μήπως κάθε φορά που ξεχνάμε τον Κώδικα Τιμής των Ευελπίδων δεν δικαιούμαστε σεβασμού, αφού αλλιώς γαλουχηθήκαμε και άλλα πράττουμε; Μήπως κάθε φορά που ανεχόμαστε στο περιβάλλον μας τέτοια φαινόμενα και δεν τα στηλιτεύουμε πρακτικά, αποδοκιμάζοντες αυτούς που ενεργούν με αυτούς τους τρόπους συμβάλλουμε και μεις στην έλλειψη σεβασμού. Όλα αυτά τα χρόνια που υπηρέτησα ως στρατιώτης αναγνώρισα τέτοιες πρακτικές, αλλά γνώρισα επίσης και πολλούς συναδέλφους, τους περισσότερους, που καταδικάζουν αυτές τις ενέργειες και αισθάνονται ότι δεν τους πρέπει τέτοια απαξία όπως η πρόσφατη. Σ’ αυτό το περιβάλλον αναλλαμβάνουν την Ηγεσία Ενόπλων Δυνάμεων και Στρατού Ξηράς δύο συμμαθητές μου.
Δεν προάγονται με τις καλύτερες συνθήκες, αλλά σαφώς δεν ευθύνονται αυτοί γι’ αυτές. Τις ικανότητες καθενός εξ αυτών εμείς τουλάχιστον οι συμμαθητές τις γνωρίζουμε καλά. Τα βλέμματα όλων μας είναι στραμμένα πάνω τους. Εύχομαι ειλικρινά να πετύχουν στο δύσκολο έργο τους επ’ ωφελεία των Ενόπλων Δυνάμεων και του Στρατού, να μπορέσουν με τις ενέργειές τους και τη στάση τους να καταστήσουν εαυτούς μεν σεβαστούς προς όλους, εμάς δε υπερήφανους που είμαστε συμμαθητές τους. Θα μπορούμε έτσι στις τελετές παραδόσεως των καθηκόντων τους να τους σφίξουμε το χέρι και να τους δώσουμε από καρδιάς τα θερμά μας συγχαρητήρια.