«Δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τους Ελληνες» τονίζει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ ΜΠΕ ο Γιάκομπ Αουγκστάιν, γνωστός αρθρογράφος του Spiegel και γιος του ιδρυτή του γερμανικού περιοδικού. «Να τους αγκαλιάσουμε, έχοντας συνείδηση ότι δεν μπορούν να επιλυθούν τα προβλήματα με μια μηχανιστική οικονομίστικη θεωρία σε 2-3 χρόνια όπως νόμισε η κ. Μέρκελ» προσθέτει.
Ο κ. Αουγκστάιν χαρακτηρίζει «το δημοψήφισμα μια πράξη απελπισίας» και όπως λέει «είναι η τελευταία πράξη της εξέγερσης κατά μιας πολιτικής την οποία ο Τσίπρας δεν μπόρεσε να εξουδετερώσει, διότι οι άλλοι εμφανίστηκαν ανυποχώρητοι».
Σημειώνει ότι αν ήταν Ελληνας θα ψήφιζε ΟΧΙ στη δημοψήφισμα «διότι η κατάσταση είναι εντελώς αδιέξοδη και γιατί αν υπάρχει κάποια, η τελευταία, ευκαιρία, είναι να εναντιωθεί η Ελλάδα ενωμένη κατά των όρων του ΔΝΤ, της Κομισιόν και της ΕΚΤ. Να πουν οι Ελληνες «ΟΧΙ, δεν συμφωνούμε». Αν ψηφίσουν ΝΑΙ θα πρέπει να γίνουν νέες εκλογές και η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο. Επομένως το δημοψήφισμα είναι η τελευταία δυνατότητα αντίδρασης. Το αν θα έχει αποτέλεσμα δεν ξέρω, αφού η στάση των δανειστών δεν πρόκειται να αλλάξει».
Ο αρθρογράφος του Spiegel σημειώνει ότι «η ιδέα να αποχωριστούμε από την Ελλάδα είναι τελείως ανόητη. Είναι μια μικρή οικονομία, αλλά πιστεύουν ότι πρέπει να πιεστεί, ώστε να μην διανοηθούν άλλες χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία να ακολουθήσουν διαφορετική οικονομική πολιτική…Οι δανειστές θέλουν να στείλουν το μήνυμα ότι καμιά χώρα, καμιά κυβέρνηση δεν πρέπει να διανοηθεί να ακολουθήσει την τακτική Τσίπρα. Καμία αριστερή κυβέρνηση, κανένας αριστερός ψηφοφόρος να μη διανοηθεί ότι υπάρχει άλλος δρόμος, εκτός από την επικρατούσα φιλελεύθερη οικονομική λογική της αυστηρής λιτότητας. Δεν πρόκειται για τις προθεσμίες, ή για τα χρήματα. Πρόκειται για την υποταγή σε αυτήν την οικονομική λογική, αυτή τη σχολή και όποιος αποκλίνει τιμωρείται. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλουν να στείλουν στους Ελληνες και τους άλλους Ευρωπαίους. Θέλουν να επιβάλουν μια συγκεκριμένη οικονομική νεοφιλευλεύθερη ορθοδοξία»
Ερωτηθείς για το θέμα του χρέους, ο Γερμανός δημοσιογράφος εκτιμά ότι «η διαγραφή του ελληνικού χρέους έτσι κι αλλιώς πρέπει και θα γίνει κάποια στιγμή. Αυτό είναι και το παράδοξο της επιχειρηματολογίας Μέρκελ. Αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ και κηρύξει πτώχευση, τότε έτσι κι αλλιώς θα υπάρξει ένα είδος διαγραφής του χρέους, αφού θα αρνηθεί να συνεχίσει να πληρώνει. Επομένως, είναι καλύτερα να διαγραφεί το χρέος εντός της ευρωζώνης. Αλλά η ιδεολογική πολιτική της κ. Μέρκελ είναι δυσλειτουργική. Αυτό που πρέπει να πει κανείς στους Ελληνες είναι, εντάξει διαγράφουμε τα χρέη, αποφασίζουμε από κοινού για ένα δεκαετές πρόγραμμα πραγματικών μεταρρυθμίσεων και ταυτόχρονα παίρνετε ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα βοήθειας για την ανασυγκρότηση της χώρας, ώστε να έρθει η ανάπτυξη. Αυτά είναι τα τρία πράγματα που πρέπει να γίνουν, διαγραφή, αναπτυξιακό πρόγραμμα, και ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεως των κρατικών δομών. Η Μέρκελ δεν τα θέλει αυτά, νομίζει πως με τη λιτότητα όλα θα γίνουν με μαγικό τρόπο. Η μαγική σκέψη είναι ότι όποιος αποταμιεύει βγαίνει από την κρίση»
Ο κ. Αουγκστάιν υποστηρίζει ότι «ο τελικός στόχος της γερμανικής κυβέρνησης, είναι ο ισχυρότερος έλεγχος της ευρωζώνης και της ΕΕ». Οπως λέει «μοιάζει παρανοϊκό, δεν το συμμερίζομαι απολύτως αλλά το θεωρώ πιθανόν. Ο λόγος είναι η εξουσία. Θέλουμε την Ευρώπη, αλλά τη θέλουμε, όμως, με τους δικούς μας κανόνες. Δεν θα προσαρμοστούμε εμείς σε σας, εσείς θα προσαρμοστείτε σε μας… Νομίζω πως η καγκελάριος δεν διαθέτει την ικανότητα να αναπτύξει πολιτικά οράματα, αλλά αυτή της η αδυναμία σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι το μεγαλύτερό της πλεονέκτημα στο εσωτερικό. Στην αποφασιστική φάση, όταν η Ευρώπη βρέθηκε στο σταυροδρόμι της κρίσης, η Μέρκελ ακολούθησε τον εθνικό και όχι τον ευρωπαϊκό δρόμο. Η επανεθνικοποίηση δεν λειτουργεί, δεν έχει καλά αποτελέσματα, οδήγησε στην ποδοσφαιροποίηση της ευρωπαϊκής πολιτικής, έχουμε χωριστεί σε ομάδες αλληλοϋβριζόμενες, οι νότιοι κατά των βορείων, οι Ελληνες εναντίον όλων και αντίστροφα. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην κ. Μέρκελ, δεν είναι όλα δικό της φταίξιμο βέβαια, αλλά είναι δική της ευθύνη που προέκρινε τον εθνικό δρόμο και όχι τον ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό δρόμο».
Η συνέντευξη του Γιάκομπ Αουγκσταϊν στο ΑΠΕ ΜΠΕ και στον Αντώνη Πολυχρονάκη, έχει ως εξής:
Ερ: Θα γράψετε κάποιο άρθρο ή μια ανοιχτή επιστολή, όπως στο παρελθόν, προς την κ. Μέρκελ ή ενδεχομένως στον κ. Τσίπρα ενόψει του δημοψηφίσματος;
Απ: Το θέμα μας απασχολεί όλους. Το Σάββατο θα προσπαθήσω να γράψω για την έντυπη έκδοση του Spiegel για το τι σημαίνει ή αν μπορεί να υπάρξει μια αριστερή πολιτική στη Ευρώπη ως ένα άλλο μοντέλο ή αντίθετα για το αν όντως πρέπει να εξουδετερωθεί μια αριστερή κυβέρνηση όπως αυτή του κ. Τσίπρα .Στο Spiegel- online θα γράψω επίσης άρθρο γιατί θα ψήφιζα ΟΧΙ στη δημοψήφισμα αν ήμουν Ελληνας, όπως λέει και ο Στίγκλιτς…
Ερ: Γιατί θα ψηφίζατε ΟΧΙ;
Απ: Διότι η κατάσταση είναι εντελώς αδιέξοδη και γιατί αν υπάρχει κάποια, η τελευταία, ευκαιρία, είναι να εναντιωθεί η Ελλάδα ενωμένη κατά των όρων του ΔΝΤ, της Κομισιόν και της ΕΚΤ. Να πουν οι Ελληνες «ΟΧΙ δεν συμφωνούμε». Αν ψηφίσουν ΝΑΙ θα πρέπει να γίνουν νέες εκλογές και η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο.
Ερ: Γράφετε τακτικά, άρθρα κατά της ακολουθούμενης πολιτικής της κ. Μέρκελ και του κ. Σόιμπλε. Θα μπορούσατε να μας πείτε τα βασικά σημεία της κριτικής σας;
Απ: Πρόκειται για μια περίεργη κατάσταση. Υπάρχουν δύο στρατόπεδα, μια διχογνωμία. Ο ένας επιρρίπτει τις ευθύνες στον άλλον. Ο ένας λέει ότι με τη λιτότητα θα ανακάμψει η οικονομία, ο άλλος ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί. Τα γεγονότα επιβεβαιώνουν νομίζω τους δεύτερους, ανήκω σε αυτούς, διότι τα αποτελέσματα της πολιτικής της αυστηρής λιτότητας είχε καταστρεπτικές κοινωνικές συνέπειες στην Ελλάδα και είναι οι πληττόμενοι εκείνοι οι οποίοι δεν φέρουν τη ευθύνη για την κατάσταση αυτή. Ηταν οι ανίκανοι πολιτικοί στην Ελλάδα, οι ανίκανοι τραπεζίτες στην Ευρώπη που τις προκάλεσαν. Το μάρμαρο το πληρώνουν οι αδύναμοι στην Ελλάδα και νομίζω πως δεν μπορούμε να το ανεχθούμε αυτό στην Ευρώπη.
Ερ: Είναι το δημοψήφισμα μια σωστή επιλογή δεδομένης της καταστάσεως αυτής;
Απ: Νομίζω ότι το δημοψήφισμα είναι μια πράξη απελπισίας. Είναι η τελευταία πράξη της εξέγερσης κατά μιας πολιτικής, την οποία ο Τσίπρας δεν μπόρεσε να εξουδετερώσει, διότι οι άλλοι εμφανίστηκαν ανυποχώρητοι. Και επομένως το δημοψήφισμα είναι η τελευταία δυνατότητα αντίδρασης. Το αν θα έχει αποτέλεσμα δεν ξέρω, αφού η στάση των δανειστών δεν πρόκειται να αλλάξει….
Ερ: Τι ακριβώς επιδιώκουν οι δανειστές με αυτήν τους τη στάση;
Απ: Οι δανειστές θέλουν να στείλουν το μήνυμα ότι καμιά χώρα, καμιά κυβέρνηση δεν πρέπει να διανοηθεί να ακολουθήσει την τακτική Τσίπρα. Καμία αριστερή κυβέρνηση, κανένας αριστερός ψηφοφόρος να μη διανοηθεί ότι υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από την επικρατούσα φιλελεύθερη οικονομική λογική της αυστηρής λιτότητας. Δεν πρόκειται για τις προθεσμίες, ή για τα χρήματα. Πρόκειται για την υποταγή σε αυτήν την οικονομική λογική, αυτή τη σχολή και όποιος αποκλίνει τιμωρείται. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλουν να στείλουν στους Ελληνες και τους άλλους Ευρωπαίους. Θέλουν να επιβάλουν μια συγκεκριμένη οικονομική (νεοφιλευλεύθερη) ορθοδοξία. Υπάρχουν οικονομολόγοι όπως ο Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος δεν είναι κατά του καπιταλισμού, οι οποίοι λένε ότι είναι λανθασμένη η πολιτική της αυστηρής λιτότητας και είναι ενδιαφέρον ότι η άλλη, η νεοφιλελεύθερη, σχολή προσπαθεί να επιβληθεί βίαια….
Ερ: Για ποιον άλλο λόγο θέλει ο κ. Σόιμπλε να επιβάλει αυτή τη νεοφιλελεύθερη σκληρή πολιτική;
Απ: …Πρόκειται και για ένα είδος πολιτιστικού σωβινισμού. Ο προτεσταντικός βορράς βλέπει με κάποια περιφρόνηση τον χαοτικό νότο και λέει όχι δεν θα πάρετε έτοιμα λεφτά, εμείς εργαζόμαστε σκληρά και σεις είσαστε τεμπέληδες, αν και η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Γνωρίζουμε από τις στατιστικές, ότι οι Ελληνες δουλεύουν περισσότερο από τους Γερμανούς, αλλά η οργάνωση και οι θεσμοί δεν λειτουργούν και τόσο καλά. Η πραγματική τραγωδία είναι, όμως, ότι η Ελλάδα έχει ένα βαθύ δομικό πρόβλημα και με τη συνταγή που της επιβλήθηκε δεν μπορεί να βγει από την κρίση. Κοιτάξτε, στην πρώην ανατολική Γερμανία μετά από 25 χρόνια υπάρχουν ακόμα προβλήματα αν και είναι τμήμα της ενωμένης Γερμανίας. Πως μπορεί κανείς να λύσει, λοιπόν, χρόνια προβλήματα στην Ελλάδα σε μια μέρα; Η ιδέα αυτή είναι παράλογη, αυτό είναι το τραγικό.
Ερ: Τι θα προτείνατε εσείς;
Απ: Τα μακροχρόνια προβλήματα, τις δυσλειτουργίες της κρατικής μηχανής πρέπει να τα λύσουμε μαζί, ανήκουμε σε μια κοινότητα αλληλεγγύης, δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τους Ελληνες, θα τους αγκαλιάσουμε, έχοντας συνείδηση ότι δεν μπορούν να επιλυθούν τα προβλήματα με μια μηχανιστική οικονομίστικη θεωρία σε 2-3 χρόνια, όπως νόμισε η κ. Μέρκελ.
Ερ: Βλέπετε κάποια θεαματική αλλαγή μέχρι το δημοψήφισμα, μπορεί να είναι κανείς αισιόδοξος;
Απ: Οχι, η πολιτική είναι ένα έργο των ανθρώπων, ένα θέμα εμπιστοσύνης μεταξύ τους και αυτή έχει εκλείψει πλέον. Νομίζω ότι ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης έχουν καεί για τους δανειστές και τους Ευρωπαίους διαπραγματευτές.
Ερ: Ναι, αλλά αν ο λαός υπερψηφίσει το ΟΧΙ είναι υποχρεωμένοι να ξανασυζητήσουν μαζί τους, τι θα γίνει;
Απ: Δεν ξέρω, ίσως χρειασθεί μια νέα κυβέρνηση, διότι με αυτήν δεν θα θέλουν πλέον να διαπραγματευτούν οι θεσμοί.
Ερ: Είναι όμως αντιδημοκρατικό να υπαγορεύεται από τις Βρυξέλλες ποιος θα κυβερνά την Ελλάδα……
Απ: Το προσπαθούν όμως. Πρόκειται για σκάνδαλο, είναι αντιδημοκρατικό, αλλά θα πουν ότι ναι μεν οι Ελληνες μπορούν να ψηφίσουν ό,τι θέλουν, αλλά αυτοί είναι οι κανόνες και πρέπει να τους τηρήσουν. Αν ο λαός ψηφίσει ΟΧΙ και παραμείνει η κυβέρνηση στην εξουσία τότε, ίσως θα πρέπει η Ελλάδα να βγει από την ευρωζώνη.
Ερ: Που κατά τη γνώμη σας οφείλεται αυτή η πεισματική στάση της γερμανικής κυβέρνησης έναντι της Ελλάδας, η πολεμική του γερμανικού τύπου κατά της Ελλάδας, γιατί υπάρχει αυτή η πόλωση στην Ευρώπη;
Απ: Οφείλεται στην επανεθνικοποίηση της ευρωπαϊκής πολιτικής. Και στο ευρωπαϊκό όραμα της κ. Μέρκελ…
Ερ: …Μα έχει πραγματικά αυτή η καγκελάριος ευρωπαϊκό όραμα;
Απ: Οχι, αυτό είναι και το δικό μου πρόβλημα με την καγκελάριο. Νομίζω πως δεν διαθέτει την ικανότητα να αναπτύξει πολιτικά οράματα, αλλά αυτή της η αδυναμία σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι το μεγαλύτερό της πλεονέκτημα στο εσωτερικό. Στην αποφασιστική φάση, όταν η Ευρώπη βρέθηκε στο σταυροδρόμι της κρίσης η Μέρκελ ακολούθησε τον εθνικό και όχι τον ευρωπαϊκό δρόμο. Η επανεθνικοποίηση δεν λειτουργεί, δεν έχει καλά αποτελέσματα, οδήγησε στην ποδοσφαιροποίηση της ευρωπαϊκής πολιτικής, έχουμε χωριστεί σε ομάδες αλληλοϋβριζόμενες, οι νότιοι κατά των βορείων, οι Ελληνες εναντίον όλων και αντίστροφα. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην κ. Μέρκελ, δεν είναι όλα δικό της φταίξιμο βέβαια, αλλά είναι δική της ευθύνη που προέκρινε τον εθνικό δρόμο και όχι τον ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό δρόμο…
Ερ: Βλέπετε μια διάσπαση της Ευρώπης;
Απ: Πρόκειται για μια παράδοξη κατάσταση. Οι απλοί άνθρωποι διαισθάνονται ότι η Ευρώπη είναι κάτι αναγκαίο στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο μας, αλλά συγχρόνως έχουμε πολιτικούς που φοβούνται, δεν τολμούν να κάνουν βήματα. Ο φόβος από τα δεξιά π.χ. στην Αγγλία, το εθνικό μέτωπο στη Γαλλία τους κάνει να σιωπούν. Η καγκελάριός μας επίσης. Πρόκειται για μια καγκελάριο που σιωπά.
Ερ: «Ετσι δεν μπορεί να συνεχίσει η Ευρώπη» γράψατε σε ένα από τα άρθρα σας. Αλλά πως αλλιώς;
Απ: Χρειαζόμαστε τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, τη νομισματική ένωση, η οποία ήταν ένα απότοκο της γαλλικής λογικής της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, δηλαδή ξεκινάμε από αυτή και μετά την οικονομική ανάπτυξη που θα ακολουθήσει προχωράμε προς την πολιτική ένωση. Αυτή ήταν η λογική του Ζακ Ντελόρ. Το γεγονός ότι μιλάμε μεταξύ μας τόσο συστηματικά και σε βάθος για τα προβλήματά της κρίσης είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με 25 χρόνια πριν. Τώρα ξέρουμε κάτι παραπάνω ο ένας για τον άλλον. Ξέρω κάτι περισσότερο για την Ελλάδα, τη Φινλανδία. Συζητάμε λ.χ. για τα ευρωομόλογα… Οι λαοί είναι πιο κοντά, χρειαζόμαστε όμως θαρραλέα βήματα, τα οποία πανικοβάλλουν τον κ. Σόιμπλε και την κ. Μέρκελ. Παράλληλα, όμως, πρέπει να έχουμε και αυστηρούς μηχανισμούς, ώστε να μπορούμε λ.χ. να διορθώσουμε τον ελληνικό διοικητικό φορολογικό μηχανισμό.
Ερ: Ναι, αλλά αυτά τα προβλήματα ήταν γνωστά πριν μπει η Ελλάδα στην ΟΝΕ.
Απ: Ναι, νόμισαν ότι όλα είναι υπό έλεγχο, είχαν μια μεγαλειώδη ιδέα και νόμιζαν πως θα τα καταφέρουμε, αλλά δεν θα έπρεπε να περιοριστούμε σε αμοιβαίες κριτικές. Εδώ τίθεται και ένα θέμα ορίων της (ενδοευρωπαϊκής) δημοκρατίας. Φυσικά και μπορείς να ψηφίζεις ελεύθερα, αλλά όταν γίνεσαι μέλος της νομισματικής ένωσης συμβαίνει κάτι ανάλογο με ένα ομοσπονδιακό κρατίδιο. Δεν μπορείς να αποκλίνεις από την κεντρική οικονομική πολιτική.
Ερ: Η Ευρώπη δεν έχει, όμως, ομοσπονδιακή δομή.
Απ: Θα το χρειαζόμασταν όμως, θα πρέπει να προχωρήσουμε προς τα κει, με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που συνεπάγονται, τότε θα λειτουργούσαν όλα και θα μπορούσε κανείς να τα εξηγήσει καλύτερα και στους πολίτες. Τώρα θυσιάζονται οι Ελληνες αντιπροσωπευτικά για όλους τους άλλους…
Ερ: Τι γνώμη έχετε για τις επαφές της ελληνικής κυβέρνησης με τη Ρωσία και τη Κίνα. Ορισμένοι στη Γερμανία θα απαγόρευαν αν μπορούσαν την επίσκεψη Τσίπρα στη Μόσχα, αν και η ίδια η Γερμανία διατηρεί καλές οικονομικές σχέσεις με τη Ρωσία. Νομίζετε ότι παραγνωρίζεται η γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας στη συζήτηση για την παραμονή της ή όχι στην ευρωζώνη;
Απ: Οχι, δεν νομίζω ότι παραγνωρίζεται η γεωπολιτική συνισταμένη. Κανείς δεν θα ήθελε να δει τον ρωσικό στόλο στον Πειραιά, εκτός από τη συριακή βάση τους, στη Μεσόγειο. Δεν αρέσει η ιδέα. Επικρίνεται, όμως, η Ελλάδα ότι εκβιάζει…
Ερ: Και οι Ελληνες νομίζουν, όμως, ότι εκβιάζονται…
Απ: Η κατάσταση δείχνει πόσο διαλυμένη είναι η σχέση. Μοιάζει με έναν διαλυμένο γάμο, στον οποίο επίκειται διαζύγιο. Πρόκειται για πράξεις αμοιβαίας πίεσης, αμοιβαίων απειλών… Η ιδέα να αποχωριστούμε από την Ελλάδα είναι τελείως ανόητη. Είναι μια μικρή οικονομία, αλλά πιστεύουν ότι πρέπει να πιεστεί, ώστε να μην διανοηθούν άλλες χώρες, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, να ακολουθήσουν διαφορετική οικονομική πολιτική.
Ερ: Για τη διαγραφή του ελληνικού χρέους τι γνώμη έχετε, σε σχέση και με τη διαγραφή του γερμανικού χρέους το 1953; Πολεμικές αποζημιώσεις, το αναγκαστικό δάνειο; Πρέπει να τεθούν στο τραπέζι τα θέματα αυτά;
Απ: Οπωσδήποτε, πρέπει να τεθούν στο τραπέζι τα θέματα αυτά. Είναι σωστό, πρέπει να υπενθυμιστεί στους Γερμανούς πόσα χρέη τους διαγράφηκαν. Η διαγραφή του ελληνικού χρέους, έτσι κι αλλιώς πρέπει και θα γίνει κάποια στιγμή. Αυτό είναι και το παράδοξο της επιχειρηματολογίας Μέρκελ. Αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ και κηρύξει πτώχευση, τότε έτσι κι αλλιώς θα υπάρξει ένα είδος διαγραφής του χρέους, αφού θα αρνηθεί να συνεχίσει να πληρώνει. Επομένως, είναι καλύτερα να διαγραφεί το χρέος εντός της ευρωζώνης, αλλά η ιδεολογική πολιτική της κ. Μέρκελ είναι δυσλειτουργική. Αυτό που πρέπει να πει κανείς στους Ελληνες είναι, εντάξει διαγράφουμε τα χρέη, αποφασίζουμε από κοινού για ένα δεκαετές πρόγραμμα πραγματικών μεταρρυθμίσεων και ταυτόχρονα παίρνετε ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα βοήθειας για την ανασυγκρότηση της χώρας ώστε να έρθει η ανάπτυξη. Αυτά είναι τα τρία πράγματα που πρέπει να γίνουν, διαγραφή, αναπτυξιακό πρόγραμμα, και ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεως των κρατικών δομών. Η Μέρκελ δεν τα θέλει αυτά, νομίζει πως με τη λιτότητα όλα θα γίνουν με μαγικό τρόπο. Η μαγική σκέψη είναι ότι όποιος αποταμιεύει βγαίνει από την κρίση…
Ερ: Αλλά ούτε ο κ. Σόιμπλε το αντιλαμβάνεται. Όμως, που οφείλεται αυτό;
Απ: Πρόκειται για μια νέα γερμανική αλαζονεία, μια νεοδημιουργηθείσα υπεροψία της εξουσίας, η οποία δεν υπήρχε πριν. Υπάρχει μια αλαζονική ελίτ εδώ στο Βερολίνο, η οποία δεν θέλει να συζητήσει καθόλου και επιμένει να γίνουν όλα όπως αυτή επιθυμεί. Πρόκειται για την περιφρόνηση των άλλων, για την οποία γίνεται λόγος σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Νομίζω πως αυτό είναι ένα πραγματικό πρόβλημα. Η αν θέλετε να μιλήσουμε συνομωσιολογικά, ο τελικός στόχος της γερμανικής κυβέρνησης, είναι ο ισχυρότερος έλεγχος της ευρωζώνης και της ΕΕ. Μοιάζει παρανοϊκό, δεν το συμμερίζομαι απολύτως αλλά το θεωρώ πιθανόν. Ο λόγος είναι η εξουσία. Θέλουμε την Ευρώπη, αλλά τη θέλουμε, όμως, με τους δικούς μας κανόνες. Δεν θα προσαρμοστούμε εμείς σε σας, εσείς θα προσαρμοστείτε σε μας…
Ερ: Είσθε στη μειοψηφία στη Γερμανία, οι απόψεις σας είναι αιρετικές, πως και δεν έχετε απολυθεί αλήθεια ακόμα από το Spiegel…
Απ: Το Spiegel Online είναι μάλλον αριστερό μη το ξεχνάτε, επικρατεί μια διαφορετική άποψη στο θέμα της Ελλάδας, αλλά δεν είμαι και τόσο απομονωμένος, υπάρχουν και άλλοι που έχουν παρόμοιες απόψεις γενικά. Εξάλλου, ακόμα και οι οπαδοί των απόψεων Μέρκελ αρχίζουν να αναρωτιούνται για την ορθότητα αυτής της οικονομικής πολιτικής, βλέπουν την αποτυχία της. Και η γερμανική κοινή γνώμη θα μπορούσε βαθμιαία να αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι η λιτότητα δεν είναι λύση.
Ερ: Ας επανέλθουμε στις πολεμικές αποζημιώσεις και το αναγκαστικό δάνειο…
Απ: Ηθικά δεν έχουν κλείσει, έτσι κι αλλιώς, τα θέματα αυτά. Οι Γερμανοί δεν έχουν ασχοληθεί καθόλου, αλλά είναι σημαντικό να υπενθυμίζονται. Οι αντιδράσεις ξέρετε, όμως, ότι είναι έντονες, γιατί λένε ότι οι Ελληνες έπαιρναν λεφτά συνέχεια τόσα χρόνια και θυμήθηκαν τώρα τα θέματα αυτά μετά από 70 χρόνια επειδή έχουν χρέη. Εγώ το θεωρώ σωστό να τίθενται, αλλά είναι αντιπαραγωγικό στην όλη συζήτηση…
ΑΠΕ-ΜΠΕ
