“Καμικάζι” δεν είχαν μόνο οι Ιάπωνες. Σε πολλές περιπτώσεις πολεμιστές επέλεξαν την τακτική του “εμβολισμού” για να εξοντώσουν τον αντίπαλο. Πληρώνοντας με την ίδια τους τη ζωή. Πράξη απελπισίας ή ηρωϊσμού; Πρόκειται και για τα δύο, μόνο που η απελπισία σ΄ αυτές τις περιπτώσεις δεν προκαλεί φόβο αλλά το ακριβώς αντίθετο: την άγνοια κινδύνου και την απόλυτη περιφρόνηση του θανάτου μπροστά στην επίτευξη του στόχου.
Στην Ελλάδα όλοι γνωρίζουμε το κατόρθωμα του Μαρίνου Μητραλέξη.Ο οποίος όχι μόνο εμβόλισε με το αεροσκάφος του ένα ιταλικό μαχητικό, αλλά κατόρθωσε να προσγειωθεί!
Στο βίντεο η αναπαράσταση της ηρωϊκής πράξης του Μητραλέξη.
greek-ww2-pilot-Marinos-Mitralexis από FFGOLARA
Στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία ανάλογα περιστατικά έχουν να επιδείξουν οι Σοβιετικοί. Και μ΄ αυτά ασχολείται το άρθρο που δημοσιεύει η Σύγχρονη Ρωσία:
«Εμβολισμός: Το όπλο των ηρώων», ισχυρίζεται η σοβιετική προπαγανδιστική αφίσα των αρχών του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου (1941-45), που σαν σκοπό είχε να ενισχύσει το ηθικό του σοβιετικού στρατού. Στην αφίσα, το αεροπλάνο με τα κόκκινα αστέρια στις πτέρυγες εμβόλιζε με την έλικα την ουρά του ναζιστικού «Messerschmitt», ενώ στο βάθος της εικόνας έπεφτε ήδη χτυπημένο απ’ τα πυρά του ρωσικού καταδιωκτικού ένα άλλο γερμανικό βομβαρδιστικό με τη σβάστικα στην άτρακτο.
Πράγματι, ο εμβολισμός του αντιπάλου είναι η απόλυτη έκφραση του ηρωϊσμού και της αυτοθυσίας. Η απόφαση ενός στρατιώτη να «πουλήσει τη ζωή του πολύ ακριβά» αντί να τρέξει για να σωθεί, να θυσιαστεί παίρνοντας μαζί του στο θάνατο τον εχθρό, απαιτεί τεράστιο θάρρος.
Η έφοδος με εμβολισμό, φοβίζει πολλούς, άλλους όμως τους εμπνέει για μεγαλύτερα κατορθώματα. Σαν μέθοδος μάχης ο εμβολισμός δεν είναι αποτελεσματικός και στις περισσότερες περιπτώσεις οι μαχητές πεθαίνουν, ενώ οι πολεμικές μηχανές καταστρέφονται. Ωστόσο, η συντακτική ομάδα της RBTH επέλεξε να παρουσιάσει παραδείγματα εμβολισμού που δεν κατέληξαν στο θάνατο των «καμικάζι» που προχώρησαν σε αυτή την απόφαση. Περιστατικά θάρρους και αυταπάρνησης που έμειναν καταγεγραμμένα για πάντα στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία.
Ο πρώτος εμβολισμός στον κόσμο με τανκ
Στους ρώσους ανήκει η πρωτιά όχι μόνο της πρώτης αεροπορικής επίθεσης εμβολισμού, που εκτέλεσε ο διάσημος πιλότος Πιότρ Νεστέροφ (στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, 1914), αλλά και ο πρώτος εμβολισμός με τεθωρακισμένο. Την έφοδο, εκτέλεσε ο υπολοχαγός Σιμιόν Οσάντσι κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου (1936-1939). Στις 29 Οκτωβρίου 1936 στην πόλη Σεσένια κοντά στη Μαδρίτη, διεξήχθη η πρώτη στον κόσμο αρματομαχία. Τα σοβιετικά τανκ BT-5 και Τ-26 με διοικητή τον Paul Arman, αντιμετώπισαν τα ελαφρά ιταλικά τεθωρακισμένα «Ansaldo».
Σε αυτή τη μάχη, το πλήρωμα ενός τανκ T-26 με αρχηγό τον 26χρονο Σιμιόν Οσάντσι, εμβόλισε ένα ιταλικό άρμα και το κατέστρεψε, τρομάζοντας με τον τρόπο αυτό τα πληρώματα των υπόλοιπων τεθωρακισμένων του εχθρού: Όλοι τους έφυγαν άτακτα από το πεδίο της μάχης…
Η έφοδος εμβολισμού με τεθωρακισμένο μεταφέρθηκε και στο τακτικό οπλοστάσιο του Κόκκινου Στρατού στη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Τα τανκ εμβόλιζαν σαν πολιορκητικοί κριοί στοιχεία πυροβολικού, πολυβόλα, φορτηγά, ανέτρεπαν τα τεθωρακισμένα του αντιπάλου, συνέθλιβαν τα εχθρικά πυροβολεία. Στα τέσσερα χρόνια πολέμου ρωσικά τάνκ εκτέλεσαν γύρω στους 160 εμβολισμούς.
Το περιστατικό συνέβη το 1981 από το σμηναγό Βαλεντίν Κουλιάπιν στον ουρανό πάνω από το Αζερμπαϊτζάν και σήμερα θεωρείται ως ο τελευταίος αεροπορικός εμβολισμός στην ιστορία. Η μοναδικότητά του, οφείλεται στο γεγονός ότι ο πιλότος εκτέλεσε αυτή την τακτική εφόδου με το υπερηχητικό μαχητικό Su-15 σε χαμηλή ταχύτητα και επέζησε. Ο Κουλιάπιν, παρακολουθούσε ένα μεταφορικό Canadair CL-44 που παραβίασε τον εναέριο χώρο της Σοβιετικής Ένωσης και οι χειριστές του δεν απαντούσαν στα σήματα των σοβιετικών να προσγειώσουν το αεροπλάνο.
Οι ταχύτητες των μαχητικών διαφέρουν από τις αντίστοιχες των μεταγωγικών αεροσκαφών και η μετάβαση από μια υπερηχητική ταχύτητα σε μικρές υποηχητικές ταχύτητες για τα μαχητικά είναι επικίνδυνη, τόσο για τυχόν απώλεια του ελέγχου, όσο και για την πιθανότητα να πέσει το αεροσκάφος σε περιδίνηση. Για να μπορέσει ο πιλότος να προχωρήσει σε επίθεση με πυραύλους αέρος – αέρος (που διέθετε το σοβιετικό μαχητικό-αναχαιτιστικό αεροπλάνο παντός καιρού), το Su-15 θα έπρεπε να απομακρυνθεί από το στόχο και ο χρόνος έτρεχε εις βάρος του. Την ιδιαιτερότητα αυτή, εκτός από το σοβιετικό χειριστή, τη γνώριζε και το πλήρωμα του αεροσκάφους-εισβολέα και έτσι ο πιλότος του μεταγωγικού κινήθηκε γρήγορα προς τα σύνορα, πέραν των οποίων το σοβιετικό μαχητικό δεν είχε τη δυνατότητα να το κυνηγήσει και να το καταρρίψει. Σε αυτή την κατάσταση, ο σοβιετικός πιλότος αποφάσισε να το αναχαιτίσει με εμβολισμό. Ο Κουλιάπιν έφερε το αεροσκάφος του στην κατάλληλη θέση πίσω από το στόχο, επιτέθηκε και χτύπησε με το κάτω τμήμα της ατράκτου που βρίσκεται μεταξύ του κόκπιτ και της «μύτης» του καταδιωκτικού τους σταθεροποιητές (τα πτερύγια της ουράς) του μεταγωγικού αεροπλάνου – εισβολέα. Μετά την εμπλοκή, ο σοβιετικός χειριστής εκτινάχθηκε από το πιλοτήριο και σώθηκε, ενώ το πλήρωμα του αεροσκάφους που εμβόλισε, σκοτώθηκε.
Ένας «ευγενικός» εμβολισμός στη θάλασσα
Το περιστατικό συνέβη ανάμεσα σε πολεμικά πλοία της ΕΣΣΔ και των Ηνωμένων Πολιτειών στα ανοικτά των ακτών της Κριμαίας το 1988. Το καταδρομικό «Yorktown» και το αντιτορπιλικό «Caron» του αμερικανικού ΠΝ, εισέπλευσαν στη Μαύρη Θάλασσα και παραβίασαν τα κρατικά σύνορα της ΕΣΣΔ στο ακρωτήριο Σάριτς, στο νότιο τμήμα της χερσονήσου. Τα χωρικά ύδατα εκεί, περιγράφονται στους ναυτικούς χάρτες με τη μορφή τριγώνου. Με τη διαδρομή που επέλεξαν οι αμερικανοί, «έκοψαν» μια από τις κορυφές του τριγώνου. Τα περιπολικά «Μπεζαβέτνι» και SKR-6, έλαβαν από τον Αρχηγό του σοβιετικού ΠΝ την εντολή να διώξουν τους «επισκέπτες» από τα χωρικά ύδατα και να χρησιμοποιήσουν κάθε πρόσφορο μέσο γι’ αυτό, στην περίπτωση που οι αμερικανοί δεν θα ανταποκριθούν στην απαίτηση τους να εγκαταλείψουν τα σοβιετικά ύδατα. Ως «κάθε πρόσφορο μέσο», θεωρούνταν ο εμβολισμός. Όμως, αυτό που υπονοούσαν οι επιτελείς, ήταν ένα «φιλικό» άγγιγμα του εχθρικού πλοίου και η «ευγενική» – αλλά συνάμα αποφασιστική – απώθηση του.
Μετά από αρκετές προειδοποιήσεις, οι αμερικανοί αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τα χωρικά ύδατα της ΕΣΣΔ και το πλήρωμα του «Μπεζαβέτνι» αποφάσισε να εμβολίσει το πλοίο εισβολέα. Η φρεγάτα έφτασε πολύ κοντά στο καταδρομικό «Yorktown», τόσο, που από την κρούση και την τριβή από τη σύγκρουση των σκαφών πετάχτηκαν σπίθες και άρπαξε φωτιά το χρώμα των σκαφών. Το δεύτερο χτύπημα όμως, ήταν πραγματικά μια έφοδος εμβολισμού στο αμερικανικό πολεμικό. Το «Μπεζαβέτνι» «ανέβηκε» στο κατάστρωμα του καταδρομικού στο σημείο του ελικοδρομίου και κατέστρεψε τα πάντα με το βάρος του, σε όλη τη διάρκεια της βαθμιαίας ολίσθησης του σκάφους προς την πρύμνη του καταδρομικού: Διέρρηξε την υπερκατασκευή του σκάφους, έκοψε όλα τα προστατευτικά του ελικοδρομίου, διέλυσε το ταχύπλοο του καταδρομικού και στη συνέχεια γλιστρώντας προς τα πίσω έσπασε τα συστήματα εκτόξευσης των πυραύλων Harpoon.
Οι αμερικανοί, που δεν είχαν πάρει στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις του «Μπεζαβέτνι» και την πρόθεση του πλοιάρχου του περιπολικού να κάνει τον επικίνδυνο ελιγμό (αυτόπτες μάρτυρες θυμούνται ότι οι ναύτες και οι αξιωματικοί του αμερικανικού πλοίου μέχρι να ξεκινήσει η έφοδος γελούσαν, έπαιζαν, φωτογράφιζαν τη σκηνή και ακόμα, μερικοί χειρονομούσαν άπρεπα), γρήγορα βγήκαν από τα σοβιετικά χωρικά ύδατα, ακινητοποίησαν το σκάφος μακριά από τα θαλάσσια σύνορα (πιθανόν για να ελέγξουν τις ζημιές), και την επόμενη μέρα έσπευσαν να φύγουν από τη Μαύρη Θάλασσα.
Το πλήρωμα του «Μπεζαβέτνι» κάτω από τη διοίκηση του Βλαντίμιρ Μπογκντάσιν κατηγορήθηκε για παράνομες ενέργειες (ήταν τα χρόνια της ύφεσης του Ψυχρού Πολέμου και η ηγεσία του Κρεμλίνου δεν ήθελε να χαλάσει τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ). Στη συνέχεια όμως, οι κατηγορίες εναντίον των αξιωματικών και του πληρώματος κατέπεσαν, καθώς ο πλοίαρχος του περιπολικού ενήργησε με εντολή του Αρχηγού του ΠΝ. Ταυτόχρονα, η ίδια η ενέργεια του εμβολισμού, που απέδειξε τη σοβαρότητα και την αποφασιστικότητα του σοβιετικού πολεμικού στόλου να προστατεύει τα κρατικά σύνορα, έγινε γνωστή και έμεινε στα χρονικά ως «ο εμβολισμός του Μπογκντάσιν».
Διαβάστε ακόμη:
