Άργησε πολύ η ελληνική Πολιτεία,όπως παραδέχτηκε και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Παναγιωτόπουλος να κάνει το αυτονόητο: να τιμήσει μέσα στη Σχολή Ικάρων έναν ήρωα που πίστευε σ΄ αυτό που έκανε και δεν δίστασε να το πληρώσει με τη ζωή του. Η ονομασία του αμφιθεάτρου της Σχολής Ικάρων σε αμφιθέατρο «Υποσμηναγού (Ι) Νικολάου Σιαλμά», στην Αεροπορική Βάση Δεκέλειας, στο Τατόι,ήταν το ελάχιστο που έπρεπε να έχει γίνει χρόνια τώρα.
Ο Νίκος Σιαλμάς χάθηκε στον Αη Στράτη σε μια αερομαχία με δύο τουρκικά F 16. Εκείνος πετούσε μ΄ ένα Mirage F 1. Άνιση μάχη ,θα μπορούσε να είχε αποχωρήσει. Κανείς δεν θα τον κατηγορούσε γι΄ αυτό. Δεν το έκανε. Πήγε μέχρι το τέλος εκπληρώνοντας τον όρκο υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων που είχε δώσει.
Έγιναν από πολλές ελληνικές κυβερνήσεις “εκπτώσεις” σ΄ αυτά τα δικαιώματα. Και κανείς δεν ξέρει τι άλλο μπορεί να δούμε και να ζήσουμε μ΄ ένα πολιτικό σκηνικό οι πρωταγωνιστές του οποίου δεν διακρίνονται από την αποφασιστικότητα του Σιαλμά. Όλα αυτά σε καμία περίπτωση όμως δεν ακυρώνουν τη θυσία τη δική του και τόσων άλλων συναδέλφων του.
Το μνημείο που φτιάχτηκε προς τιμή του νεκρού ήρωα στον Άη Στράτη, δέχεται κάθε μέρα “επισκέψεις” από τους συναδέλφους του Νίκου Σιαλμά, που πετούν πάνω από το νησί μόνο και μόνο για να τον χαιρετίσουν.
Στο βίντεο η ιστορία και η θυσία του Νίκου Σιαλμά,μέσα από φωτογραφίες και από την κατασκευή του μνημείου.
