Εάν ένας καπετάνιος U-BOAT αναδυόταν στον Ατλαντικό, θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ήταν το 1943 ή, ένας σοβιετικός υποπλοίαρχος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ήταν το 1983.
Η Αμερική και η Βρετανία αναβιώνουν τις άμυνες του Βορείου Ατλαντικού, αλλά αυτή τη φορά εναντίον των ρωσικών, αντί των γερμανικών ή σοβιετικών υποβρυχίων.
Τον περασμένο μήνα, το Πολεμικό Ναυτικό των Η.Π.Α. έθεσε ξανά επισήμως σε ενεργή λειτουργία τον 2ο Στόλο, που δημιουργήθηκε σύντομα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για να υπερασπιστεί τον Ατλαντικό έναντι της σοβιετικής απειλής Απέκλεισε ναυτικά την Κούβα το 1962 και εξασφάλισε τις ζωτικές λωρίδες ναυσιπλοΐας μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Δυτικής Ευρώπης, έως ότου απενεργοποιηθεί το 2011 ενόψει του τέλους του Ψυχρού Πολέμου.
Αλλά τώρα ο 2ος στόλος επανέρχεται, με έλεγχο πλοίων και αεροσκαφών που εκτείνεται από την Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ μέχρι τα βόρεια ευρωπαϊκά ύδατα της Ρωσίας.
Εν τω μεταξύ, η Βρετανία μόλις ανήγγειλε ότι είχε δημιουργήσει έναν νέο κοινό τομέα δραστηριοτήτων για τον Βόρειο Ατλαντικό. Ο Ναύαρχος Philip Jones, επικεφαλής του βασιλικού ναυτικού, δήλωσε στο Skye News της Βρετανίας, ότι η περιοχή θα αποτελέσει προτεραιότητα για την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, επιτρέποντας στα πλοία του Βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού και στην Βασιλική Πολεμική Αεροπορία να εγκατασταθούν στην περιοχή πολύ πιο τακτικά.
Ο Ναύαρχος Jones δεν απέφυγε να ονομάσει τη Ρωσία ως απειλή και σύμφωνα με τον ίδιο η κατάσταση στον Βόρειο Ατλαντικό γνωρίζει είναι μια εντεινόμενη αναζωπύρωση της ικανότητας και της κλίμακας που ξεπερνάει το οτιδήποτε τα τελευταία δέκα χρόνια. Αυτό απαιτεί άμεση ανταπόκριση, διότι, η ικανότητά των Ρώσων να αναπτύσσονται, είναι πολύ εντυπωσιακή, καθώς έχουν επενδύσει σαφώς στην έρευνα και την ανάπτυξη για να μπορέσουν να το κάνουν αυτό.
Ο αρχηγός των ναυτικών επιχειρήσεων του Ηνωμένου Βασιλείου, John Richardson, δήλωσε τον περασμένο μήνα ότι τα ρωσικά υποβρύχια λειτουργούσαν στον Βόρειο Ατλαντικό σε επίπεδο που δεν παρατηρήθηκε από τον Ψυχρό Πόλεμο.
Τα ρωσικά πολεμικά πλοία επιφανείας διέσχισαν το Αγγλικό Κανάλι νωρίτερα φέτος, κάτι που εκατό χρόνια πριν θα συνεπαγόταν πράξη πολέμου.
Πράγματι, ενώ η τεχνολογία έχει αλλάξει τον τελευταίο αιώνα, η ουσία της στρατηγικής κατάστασης του Βόρειου Ατλαντικού δεν έχει αλλάξει.. Τόσο στον Πρώτο όσο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, ο αντικειμενικός σκοπός ήταν να μην διακοπούν οι ζωτικής σημασίας θαλάσσιες οδοί για τις προμήθειες που θα γονάτιζαν τη Μεγάλη Βρετανία από την πείνα και θα της κόστιζαν τον πόλεμο.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η απειλή ήταν οι σοβιετικές επιδρομές κατά των ενισχύσεων που θα έστελναν οι ΗΠΑ σε έναν απεγνωσμένο και αριθμητικά λιγότερο στρατό του ΝΑΤΟ ενάντια σε ένα σοβιετικό κεραυνοβόλο πόλεμο, κάτι που θα ίσχυε και ε περίπτωση εισβολής της Ρωσίας σε κάποια από τις Βαλτικές Χώρες.
Μια σύγχρονη σκέψη είναι ότι οι στόχοι της Ρωσίας δεν θα ήταν απλώς εμπορικά πλοία, αλλά και επικοινωνιακές συνδέσεις. Η Αμερική και η Βρετανία φοβούνται ότι τα ρωσικά πλοία θα επιχειρήσουν να καταστρέψουν τα υποθαλάσσια καλώδια μέσω των οποίων διακινούνται πολλές τηλεπικοινωνίες της Δύσης.
Όπως τόνισε ο Ναύαρχος Jones, η Δύση γνωρίζει ότι οι Ρώσοι έχουν την ικανότητα να ανιχνεύουν και να εργάζονται σε αυτά τα καλώδια και φυσικά το κάνουν αυτό σε πολύ δύσκολες περιβαλλοντικές συνθήκες, σε πολύ μεγάλο βάθος.
Φυσικά, η απλή ανάθεση διοικητικών εντολών δεν αλλάζει πολύ. Το ερώτημα είναι ποιοι πρόσθετοι πόροι θα διατεθούν για την εξασφάλιση του Βόρειου Ατλαντικού Αυτό είναι ένα πολύ δύσκολο ζήτημα για τη Βρετανία, η οποία δεν έχει αντιτορπιλικά ειδικά για ανθυποβρυχιακό πόλεμο, καθώς εκσυγχρονίζεται με αεροπλανοφόρα.
Ταυτόχρονα, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να προετοιμαστούν για μια νέα σύγκρουση στον Ατλαντικό, ενώ παράλληλα να προετοιμαστούν για μια μαζική αντιπαράθεση με την Κίνα στον Ειρηνικό.
